ordan.. burdan..

Hatırlayacağım artık herşeyi... Unutmayacağım insanları, yapacağım şeyleri ve verdiğim sözleri...
Yavaş yavaş olacak bunların hepsi ama düzeldim ya sonunda gerisi teferruat artık benim için..

Mutlu olmam gerekiyor böyle bir durumda; deniyorum, olmuyor. Mutluluk bir yana sağlığıma tekrar kavuşmanın verdiği inanılmaz bir huzur var içimde. Çok ilginç bir şekilde bu bana yetiyor, istemiyorum daha fazlasını. Şimdilik...
---------------------------------------------------------
Bugün bir cümle okudum bir yerde:

"Birini öptüğünde salıncakta sallanır gibi hissediyorsan aşıksın."

Ben çok kere hissettim böyle. Keşke bir kez daha hissedebilsem diyorum bazen.
Biri vardı hayatımda bana böyle hissettiren ama aşk olmadığına eminim diyordum. Zaten olmasını istemiyordum. Çok can yakardı öylesi çünkü..
Şimdi düşünüyorum da gerçekten aşk değil bendeki başka türlü birşey bu.. Tatlı böyle öptüğüm zaman ağzımda en sevdiğim şeker var gibi. Üşüyor diye buz kesmiş ellerini tişörtünün içine sokup onu ısıtmak ve bunu yaparken azıcık bile üşümemek gibi...
Anne şevkatiyle ilgilenip, sevgili gibi dokunmak, 40 yıllık karı-kocalar gibi biribirini tanımak gibi inanılmaz birşey..