Çocukluğumu düşünüyorum, yazları tatile gittiğimiz zamanları özellikle. Bütün gün çıplak ayakla gezerdim.. Taş, çubuk, ot; ne bulursam oynardım. Kardeşimle fındık toplardık köye gittiğimizde. Yarış haline getirmiştik kim daha çok toplayacak diye. Dere kenarına giderdik ayaklarımı sokardım suya, çok hızlı aktığı için yüzmeye korkardım. Taş atardım derenin karşı kenarına. En uzağa atmaya çalışırdım, kollarım kopardı ama her seferinde daha ileriye gittiğini görünce taşların daha da coşardım. Yüzmeye korktuğum için babamı izlemekle yetirnirdim hep. Kardeşim daha cesurdu yüzme konusunda benden. Daha önce öğrendi zaten yüzmeyi =) Diyorum ya çok küçüktük o zamanlar.
Bir sene köye gitmek yerine Bursa'ya gitmiştik. Teyzemlerin yazlığı vardı orda. O zamanlar yeni yeni öğreniyordum yüzmeyi. Sabahın köründe kalkıp mayomu giyinip annemin başına dikilirdim denize gidelim diye. Yine o günlerden birinde annemle çıktık evden kardeşimle kuzenim de vardı yanımızda. Ben yine çıplak ayakla koşa koşa gidiyordum denize. Ayaklarımı hep camlar kesmiş o gün çok geç farketmiştim kesikleri. Hevesliyim ya yüzebildiğimi göstermem gerekiyor ordaki herkese. Öyle hızlı koşuyorum ki etrafımdaki hiçbirşeyi görmüyor gözüm -O zamanlar jet gibi koştuğumu sanıyorum-. Kumlarla aramda sadece yol kenarındaki ince şerit halindeki kaldırım taşları kalıyor. Ama ben -o kadar hızlı koşuyorum ki- kaldırım taşlarını görmeyip ayağımı vuruyorum ve uçmaya başlıyorum bir anda. Yere konduğumda her yerim kum olmuş ellerim, dizlerim, çenem herbir yanım acımış ve sızlıyor. Ağlamadım en başında bunu çok net hatırlıyorum. Annem geldi yanıma telaşlı, yaraların üstündeki kumları temizliyor. Yaşlı bir amca geldi yanımıza, doktor olduğunu söyledi ve kendi torunu da benim gibi sürekli düşüp kalktığı için yaralarını temizleyecek bir antiseptik taşıyormuş yanında. Sprey gibi birşeydi. Biraz yakar dayanabilir misin dedi. Ben başımı salladım sadece, tedirgin olmuştum. Haklıymışım da spreyi sıktı ve her yanım deli gibi yanmaya başladı. İşte o zaman ağlamaya başladım annemin ellerinden kaçıp denize koşmuşum yine. Denize girersem geçirir acısını sanmışım, haliyle yanılmışım. Girdiğim gibi geri çıkmışım denizden ağlaya ağlaya.
Yine de çok güzeldi o günüm denize istediğim gibi girememiştim ama bütün gün istediğim kadar dondurma yemiş, çevredeki bütün parklarda oyun oynamıştım.
Keşke diyorum bazen eskisi gibi, düştüğümde yine yaralarıma mikropları öldürebilecek ilacı süren birileri olsa ve sonra bütün gün elimde dondurma çevredeki parkları gezebilsem..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder