..(- -)..

Şu ana kadar kimseye zararım olmadığına inanmışım gerçekten. Düşünür gibi, umursar gibi yapmışım ama asla umrumda olmamış.

Özellikle biri var ki çürümüş benliğinde en son ısırığı alan kurtçuk ben olmuşum ve bitirmişim onu. İstemezdim böyle olmasını. Aslında böyle olduğundan haberim bile yoktu. Evet, bitmek üzere olduğunun farkındaydım ama dışardan baktığıma inandım her zaman yaptığım gibi. Üstelik bu sefer dışardan baktığımı bile bilmesine izin vermemiştim kimsenin. 

"Beni bilen bilir..." diye girmek isterdim cümlelerime ama beni kimse bilmez. Kimsenin bilmesine de gerek yoktur. O kadar anlamsızdır yani. Kabuğun altında ne olduğunu gördüklerinde daha mutlu olmayacaksa insanlar göstermenin ne anlamı var değil mi?! 

Ne kadar konuşursam konuşayım herşeyin içimde kaldığını hissediyorum her zaman. İstediğim şeyleri istediğim şekilde söyleyemediğim için olsa gerek. Zorlasam olacak belki ama o kadar tembelim ki... istediğim şeyleri istediğim şekilde söyleyebileceğim en uygun ortamı bulsam bile yapabileceğimi sanmıyorum artık...