Güvenmiyorum kimseye. Asla da tam olarak güvenmeyeceğim. Paranoya yapıp kendimi yiyeceğim hayatım boyunca ama umrumda olmayacak. Çünkü güvendiğim ilk anda biri gelip ağzımın ortasına yapıp bırakacak ve asla kendime gelemeyeceğim bir daha. Bir kez daha riske atamam kendimi.
Depresyona falan girmeyeceğim yok öyle birşey. Sadece tamamen kapatacağım. İstisna olmayacak. Zaten güven dediğin anlamsız birşey. İpleri karşındakinin eline bırakıyorsun bir yerden sonra tamamen. Sonra o nereye sen oraya. Arkadaşların, ailen, sevgilin.. Hepsi aynı şeyi yapıyor.
Çok melankolik, depresif vb. şeylere benziyorum şu anda farkındayım ama aslında bunları yazarken inanılmaz mutluyum. Sadece bazı şeyler hakkındaki farkındalığım artıyor.
Arkadaşlarımı da seçmeye başladım böyle böyle. Ne kadar az temkinliysem yanında bir insanın ona o kadar yakınımdır. Cümle abuk oldu sanki.
Biraz önce bir sürü kurabiye yedim. Biliyorum gece yememem gerekiyordu ama korkulu film izlerken de zavallı midemi boş bırakamazdım. Hıh!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder