Ben aptalım..

Birinin derdi olduğunda kıçımı yırtıyorum düzelsin diye onlar benim kadar uğraşmazken; canları sıkkınken açıyorum omzumu ağlasınlar diye. İlgileniyorum, seviyorum, önemsiyorum...
Sıra bana geldi mi ama öyle olmuyor hiçbirşey. Canım sıkılıyor daralıyorum, çözüm bulamıyorum bazen kafayı yiyecek duruma kadar geliyorum ama sonunda yine yardıma ihtiyacım var diyemiyorum, yediremiyorum işte
Bu yüzden aptalım ben çok aptalım hem de...

Hadi afiyet olsuuun...

Yazmamışım ne zamandır bi dürtiim dedim sizi :p
Bu aralar çok fazla şey yaptım ben hiçbiri kendim için değildi (tamam yalan söylemiyim belki birazı benim içindi) İstedim bunları yapmayı zor da gelmedi hoşuma gitti sağa sola koşturmak. Okul kapandığından beri ilk defa bu kadar boş kalmışım darlandım resmen.
İnsanlar da arayıp duruyo hadi buluşalım özledim bilmem ne diye. Bazıları beni öyle bir duruma sokuyolar ki kafayı yemek üzereyim yine o yüzden diyorum ki uzak kaliim bir süre yine ortam falan yalan ediim hepsini. dinlenmek de güzel dinlemek de ama bir kulaktan girip öbüründen çıkacaksa söylenilenler ne anlamı var ki??
Herkes kendi doğrularıyla yaşıyor bazen gelip benim doğrularımı soruyorlar ama umrunda olduğundan değil sanırsam öylesine işte laf olsun torba dolsun diye. Öyle zamanlar da sadece "ye iç seviş rahatla" diyorum başka ne için varız ki dünyada. Öyle de değil ya işte anlayana...
Bu da öyle bir yazı oldu bol bol Türkçe katlettim bol bol zıpladım hopladım..
Hadi afiyet olsun...