1 aydır haftada 3 gün Eskişehire gidip geliyorum. Sabah 6.45 trenine binip yarı uykulu yarı uyanık yol gidiyorum. Düzgün uyuyabileyim diye küçük bir yastık bile aldım yanıma ama sabah sabah aklımdan geçen şeyler o kadar tuhaf ki uyumama imkan vermiyorlar.
Camda gördüğüm sinekten leyleklere, leyleklerden bazı insanlara, bazı insanlardan anılara oradan da camdaki sineğe dönüyorum.
Yazıyı yazarken yine dağıldığım için yarım yamalak, bombok bir şey oluyor.
Ben en iyisi listelerimi yayınlayayım bir ara böyle olmayacak.
