Upuzun bir yol vardı önünde; karanlık, dar, ıssız. Korkuyordu o yola girmeye küçük çocuk iki adım ilerisini bile göremiyordu çünkü. Geriye baktı; aydınlıktı. Arkasına dönüp koşmak istedi ama sanki görünmez bir duvar vardı aydınlık yolla arasında. İlerlemek zorundaydı. Düşündü, "daha önce hep bir şekilde ilerlemiştim şimdi de yapabilirim" dedi kendi kendine.
Korkudan bacakları titriyordu. Derin bir nefes alıp ilk adımını attı karanlığa doğru. Ve düştü...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder