Sayfalarım

10/26/2011

Yazıya başlık bulmak kadar zor birşey yok şu anda!

Bu aralar inanılmaz kırılganım. Sürekli birşeylere üzülüyorum. Hata yaptığıma inanıp kendimi yiyorum. Ulen herşey güzel, düzgün giderken ne bok yemeye yapıyorum bunları bilmiyorum. 
Bazen bir şarkı dinlerken içim daralıyor, panikliyorum, elimde ne varsa fırlatıp koşmak istiyorum sağa sola. Gözlerim yuvalarından çıkacakmış gibi şişiyor sanki. Saçma sapan psikolojik bir sorunun belirtilerini anlatıyorum muhtemelen ama çok da umrumda değil aslında. Kendimi yesem ne yemesem ne yani. 
Abuk subuk şeyler duyuyorum insanlardan. Ne boktan problemleri varmış anacım kendi halime üzülemiyorum. Sanki benim problemlerim daha önemsizmiş gibi bir de iyice kötü hissediyorum kendimi anlattığımda. 
Banane ulan benim de dandirik de olsa sorunlarım var. Kendinizle karşılaştırıp duracaksanız azıcık düşünün. Zamanında eşşeğin şeyi kadar problemlerimi bir kenara bırakıp sizin kıytırık dertlerinizi az dinlemedim!...
Heeeyyyt ulen atarlanırım. 
Çok dengesizim ya da değilim. Ben bilmem beyim bilir. hıh!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder